ေနာင္တ

ေနာင္တဆိုတာ ေနာက္က်မွသိရတာခ်ည္းပါပဲ။ က်မလည္းအဲဒီလိုပါပဲ က်မဘဝအတြက္ ျပန္ျပင္လို႕မရေတာ့တဲ့ ၾကီးမားတဲ့ေနာင္တၾကီးကို ဘဝတစ္ခုလုံးရင္းျပီးရလိုက္တယ္၊

က်မ အေဖနဲ႕အေမဟာ က်မ သံုးႏွစ္ သမီးေလာက္ကတည္းက စိတ္သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္ေတာ့လို႕ အတူတူမေနၾကပါဘူး။ တရားဝင္ ကြဲကြာထားျခင္းလည္းမရွိပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း အိမ္ေထာင္သစ္ ထူေထာင္ျခင္းမရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီေတာ့ က်မတို႕ ေမာင္ႏွမ

အားလုံးဟာ အေမနဲ႕ပဲအတူေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမ့ရဲ့ ၾကီးမားတဲ့ ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ အေဖက်မတို႕နဲ႕အတူရွိမေနျခင္းအတြက္ အထူးတလည္ဘာမွ မခံစားခဲ့ရပါဘူး။ ျပီးေတာ့ အေဖနဲ႕ကလည္းတစ္ျမိဳ႕တည္းေနတာဆိုေတာ့ ေတြ႕ခ်င္ရင္သြားေတြ႕လိုက္ရုံပဲ။ ဆိုေတာ့ က်မတို႕ေမာင္ႏွမေတြဟာ အေမ့ကိုပိုျပီးတြယ္တာခဲ့ပါတယ္။

က်မ သံုး ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက အေမနဲ႕ပဲအတူေနခဲ့ေတာ့ က်မစိတ္ထဲမွာ အေမကလည္းအေမ၊

အေဖကလည္း အေမလို႕ စိတ္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့တာအခုအခ်ိန္ထိပါပဲ။ က်မစိတ္အထင္ က်မနဲ႕ က်မထက္၂ႏွစ္ငယ္တဲ့ေမာင္ေလးဟာ အေဖ့ကို အၾကီးေတြ ၁၀ခါသြားေတြ႕လို႕မွ

တစ္ခါလိုက္မသြားခဲ့ပါဘူး။ က်မစိတ္ထဲမွာ အေမရွိရင္ျပီးျပည့္စုံတယ္လို႕ ယူဆထားလို႕ပါ။

က်မွငယ္စဥ္ကအေဖ့ကို အေဖလို႕ ေခၚဖူးလား မေခၚဘူးလားဆိုတာလည္း မမွတ္မိပါဘူး။

က်မဟာ အေမနဲ႕ပဲ တစ္သက္လုံးအတူေနမယ္လို႕ ငယ္စဥ္က ခဏခဏေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သဘာဝတရားကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္လို႕ အိမ္ကလူၾကီးနဲ႕ေတြ႕ျပီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ လက္ထပ္ျပီးေတာ့ အေမ့ကိုေမ့ထားကာေယာင္ေနာက္ဆံထုံးပါဆိုသလို႕ လိုက္ေနခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး အေမ့ရင္ခြင္နဲ႕ေဝးမွန္းမသိေဝးခဲ့ရပါတယ္။

ကေလး ၂ ေယာက္ရသည္အထိက်မဟာ အေမ့ကို ေမ့ထားဆဲပါပဲ။ ဒီလို႕နဲ႕ အေမနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားတဲ့ ဒီကြၽန္းႏိုင္ငံေလးကို ေယာင္ေနာက္ဆံထုံးကပါခဲ့ရျပန္တယ္။

အေမက ျပန္ခဲ့ေစခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ "သမီးငယ္ေရ ျပန္ခဲ့အုန္း" လို႕မေျပာခဲ့ပါဘူး။

"သမီး အဆင္ေျပရင္ ခဏေလာက္အလည္လာခဲ့ပါကြယ္ " လို႕ဆႏၵကို ျမိဳသိပ္ခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။

ဒါကိုပဲ က်မဆိုတဲ့ သမီးမိုက္က မသိတက္စြာနဲ႕ပဲ အေမ့ဆီကို မျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေမကလည္း နားလည္ေပးခဲ့ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မဟာေငြေနာက္ကိုလိုက္ကာ အလုပ္ေတြကိုမရပ္မနားပဲလုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အေမ့ကို ဖုန္းဆက္တာတို ့့ ေငြေလးနည္းနည္း

ပါးပါး ကန္ေတာ့တာကလြဲရင္ ဘာမွမလုပ္ေပးခဲ့ပါဘူး။

ဒီလို႕နဲ႕ အေမဟာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ႏိုဝင္ဘာ ၁၅ ရက္ကဗိုက္ထဲမွာ အလုံးေတြ႕လို႕ဆိုျပီးေဆး

ရုံတက္ျပီးခြဲစိတ္ကုသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မ က်မဟာ အေမ့ကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္းကိုျပင္းျပခဲ့တယ္။ဒါနဲ႕က်မတို႕မိသားတစ္စုလုံး ၂၀၀၉ ႏိုဝင္ဘာ ၂၇ ရက္မွာ အေမ့ဆီကို

ခြင့္ တစ္လယူျပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်မတို႕ ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေမဟာခြဲစိတ္ကုသမႈ့ေအာင္ျမင္လို႕ထူထူေထာင္ေထာင္ နဲ႕ ျဖစ္ေနပါျပီ။ အဲဒီေတာ့ က်မလည္း တစ္လပဲ ေနျပီးျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုျပန္ခဲ့ျခင္းဟာက်မရဲ့ ၾကီးမားတဲ့ ဒုတိယ အမွားပါပဲ။ ပထမ အမွားက က်မဟာ အေမ့ကိုခြဲစိတ္ကုသခဲ့တဲ့ ဆရာဝန္ ၾကီးနဲ႕သြားမေတြ႕ခဲ့လို႕ပါပဲ။အဲဒီေတာ့ ေရာဂါအေျခအေနကို ဂဃနဏ မသိခဲ့ပါဘူး။ က်မေလ အေမ့ကို ႐ိုး႐ိုးအက်ိတ္ လို႕ထင္ျပီး ဒီကိုျပန္လာခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ အေမဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္း သားအိမ္ကင္ဆာဆိုတဲ့ေရာဂါဆိုးၾကီးကို ခံစားေနရတယ္ဆိုတာ က်မဟာ အခ်ိန္လြန္မွသိခဲ့ရပါတယ္။တတိယ အမွားကေတာ့ က်မရဲ့သားေတြကိုရွင္မျပဳပဲ ျပန္ခဲ့လို႕ပါပဲ။ အေမဟာ သူ႕ေျမးေတြကို သူရွိတုန္း ရွင္ျပဳေပးေစခ်င္မွာပဲဆိုတဲ့အေတြးက အလြန္ကိုေနာက္က်သြားခဲ့ပါျပီ။

က်မအထက္က အကိုေတြ အမေတြဟာ ေတာ္ေတာ့ကို ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကတည္း က်မသာမေပါ့ဆပဲဆရာဝန္နဲ႕သြားေတြ႕ခဲ့ရင္ ဒီကိုမျပန္လာပဲ အေမ့ရဲ့ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ အေမ့နားမွာပဲ ေနခဲ့မွာပါ။

ဒီလိုနဲ႕ ဒီေရာက္ျပီးသိပ္မၾကာခင္ ၂၀၁၀ ေမလ ၁၄ရက္ေန႕မွာ က်မ ဦးေလးျဖစ္သူက အေမအသည္းအသန္ ျဖစ္ေနလို႕ အျမန္ျပန္ခဲ့ပါ ။အသက္မွီခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခဲ့ပါလို႕ ဖုန္းဆက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွအေမ့ေရာဂါ အေျခအေနကို သိလိုက္ရတဲ့ အတြက္ က်မသိပ္ကိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အေမဟာ သူ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာေတာင္က်မေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

က်မလည္း ေေမလ 15ရက္ ေန႕မွာ Silk Air ေလေၾကာင္းနဲ႕ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေန႕ ညေနမွာပဲက်မရဲ့ဇာတိျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ စစ္ကိုင္းကို ရရာကားနဲ႕လိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အရမ္းကိုဝမ္းနည္း စရာေကာင္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္ပါပဲ။ က်မဟာအေမ့အသက္မွီေအာင္ကို အနည္းၾကိဳးစားေနရျပီ။

(၁၆) ရက္မနက္အေစာၾကီးပဲ အေမဆီကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

" အေမ သမီးအလည္လာတယ္ အေမ့ေျမး အငယ္လည္းပါတယ္ေလ" လို႕ေျပာေတာ့

ယဲ့ယဲ့ေလးျပဳံး ျပရွာတယ္။ ေနာက္ေန႕ ေမလ ၁၇ရက္ေန႕မွာ က်မရဲ့အေမဟာ ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ဘဲ ့ ေရာဂါေဝဒနာကို ခံစားေနရရွာတယ္။ ေနာက္ေန႕ ေမလ ၁၈ ရက္ေန႕ ညေန ၃နာရီ ၃၀ မိနစ္မွာ က်မရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ေမြးမိခင္ဟာ ဘဝတစ္ပါးသို႕ ကူးေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။ က်မလိုမ်ိဳးအျဖစ္ဆိုး ရင္နာစရာ ေနာင္တေတြနဲ႕မၾကဳံရေလေအာင္ အေမရွိစဥ္က ျပဳစုပါလုပ္ေႂကြးပါ အေမ့ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါလို႕ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။

ဒါဟာ က်မဘဝတစ္ခုလုံးနဲ႕ရင္းျပီးမွ ရလိုက္တဲ့ ေႏွာင္းေနာင္တေတြပါ။

က်မရင္ဖြင့္ခံစားခ်က္မ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္ စြာျဖင့္ ဖတ္ေပးၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ေနာ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္

အညာမွ

ခေရညိဳ