မေစာတင္ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

တစ္ေန႕ ရပ္ကြတ္ ဥကၠ႒ တို႕ လင္မယား က်ဳပ္အိမ္ကိုေရာက္လာၾကတယ္ ။

"ေစာတင္ ေရ ေစာတင္ေရ"

"ဥကၠ႒ တို႕လင္မယား ပါလား လာၾကပါေတာ္ ထိုင္ၾကပါ ဒါနဲ႕ဘာ အေၾကာင္းထူး ရွိလိုလဲ" က်ဳပ္လည္း ဥကၠ႒ ကေတာ္ မခင္သန္းကို ၾကည့္ျပီးေမး

လိုက္တယ္။

"အေၾကာင္းကေတာ့ ညည္းအတြက္ပဲ ဆိုပါေတာ့ "

"ဘာမ်ားလဲ မခင္သန္း ရယ္"

"ညည္းက အသက္လည္း ရွိေသးတယ္ ရုပ္လည္းရွိေသးတယ္ ညည္းေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ ပါလား?"

"ေတာ္ပါျပီေတာ္ ကိုေသာင္းတုန္းကလဲ သူ႕ၾကည့္ရတာ ႐ိုးသလိုလိုနဲ႕ ဖဲသမား ျဖစ္ေနပါေရာလား သူ႕ေၾကာင့္ က်ဳပ္အေမလည္း ေသခဲ့ရတယ္ ။ ဒီအတိုင္းတစ္ေယာက္ထဲေနတာပဲေကာင္းပါတယ္။"

"ငါတို႕က ညည္းကိုေကာင္းေစခ်င္လို႕ပါေအ။ ဟိုဘက္ရပ္ကြတ္ က ကိုဘခင္ ကိုညည္းသိတယ္မဟုတ္လား? ။ သူကညည္းကို လက္ထက္ခ်င္လို႕တဲ့။

အဲဒါ ငါတို႕ကို လာျပီး နားေဖာက္ခိုင္းလိုက္လို႕။ ငါတို႕အေနနဲ.ကလည္း သင့္ေတာ္မယ္

ထင္လို႕ ညည္းကိုလာေျပာရတာ။ ညည္းအတြက္ ရပ္ကြတ္

ထဲက အမူးသမား ေတြ အႏၲာရာယ္ ကလည္းကင္းတာေပါ့။

ျပီးေတာ့မေတာင္းမတပဲလည္း ေနႏိုင္မွာ ။ ညည္းလည္း လင္မရွိေတာ့မသင့္ေတာ္ဘူးေလ။ ညည္းစဥ္းစားေပါ့ေအ အားလုံးကညည္းအတြက္ပဲ တစ္ေယာက္ထဲေနတာဆိုေတာ့ လူေတြကအထင္ေသး ခ်င္ၾကတယ္ေအ့။”

"ဟုတ္ကဲ့ပါ မခင္သန္းရယ္ က်ဳပ္စဥ္းစားလိုက္ပါအုန္းမယ္"

"ေအး ေအး အဲဒါဆိုရင္ ငါတို႕ျပန္အုန္းမယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့"

အဲဒီ ကိုဘခင္က အသက္ ၆၀ေလာက္ရွိျပီ။ သူ႕မိန္းမဆုံးေတာ့ က်ဳပ္ေတာင္ အသုဘ ပို႕သြားေသးတယ္ ။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္အသက္က ငယ္ေသးတာ ။ ဆိုေတာ့ သူ႕မိန္းမဆုံးတာ

၁၀ႏွစ္ ေက်ာ္ျပီထင္တယ္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ေလ ကိုဘခင္က အေျခနဲ႕အေနအေန နဲ႕။

သူ႕အိမ္ၾကီးကလည္းအၾကီး ၾကီး ျခံကလည္း အက်ယ္ၾကီး ။ ျပီးေတာ့သူက ပင္စင္စားေရွ႕ေနၾကီး။ သူ႕မွာ သမီး ႏွစ္ ေယာက္ရွိတယ္။ အငယ္မကေတာ့အိမ္ေထာင္နဲ႕ သား၂ ေယာက္ သမီး ၁ ေယာက္ရွိတယ္။ အၾကီ:မေတာ့အပ်ိဳၾကီး ညီမက ေမြးတဲ့ သားအၾကီးကို အေမြစားအေမြ ခံေမြးစားထားတယ္။ သူတို႕အားလုံးကလည္း အိုးခြဲျပီးေနၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ ကိုဘခင္ သမီး ၂ ေယာက္အေဖ၊ ေျမး ၃ ေယာက္ အဖိုး လူပ်ိဳၾကီေပါ့။

ကိုဘခင့္ သမီးေတြကလည္း က်ဳပ္ထက္ငယ္လွ ၂ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေပါ့။

တိုတိုေျပာရရင္ ကိုဘခင္ နဲ႕ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တယ္။ သူ႕ရက္ကြက္္ က လူၾကီး ကိုယ့္ရက္ကြက္က လူၾကီး ေလးေတြရယ္ လူေလးနည္းနည္းပါးပါးရယ္ ဘုန္းၾကီး ၃ ပါးကို ပင့္ျပီး မဂၤလာ ဆြမ္းေႂကြးေလးကို အက်ဥ္းရုံး လုပ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ က်ဳပ္က ကိုဘခင္ အိမ္ကိုလိုက္ေနတယ္။ က်ဳပ္အိမ္ေလးကို ေရာင္းဖို႕ အိမ္ပြဲစားနဲ႕ စကားေျပာထားျပီးျပီ။ အိမ္ေလးက ခႏိုးခနဲ႕ဆိုေတာ့ သိပ္ရမယ္မထင္ပါဘူး။

ရသေလာက္ေပါ့။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ဳပ္အသက္က ၄၀ ထဲမွာ။ ဆိုေတာ့ ကိုဘခင္က က်ဳပ္ထက္ အသက္ ၂၀ေလာက္ၾကီးတယ္ က်ဳပ္ကသူသမီးေတြထက္ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကီးတယ္။

သူ႕သမီး ေတြကက်ဳပ္ကို "မမေစာ" လို႕ေခၚၾကတယ္ သူတို႕ကလည္း က်ဳပ္ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္။

ဒိလိုနဲ႕ ကိုဘခင္ နဲ႕ လိုက္ေနတယ္။

ကိုဘခင္က က်ဳပ္ကို ငါးမတ္သား ေရႊဆြဲၾကိဳး ရယ္ ၊ တစ္မတ္သား လက္ေကာက္ ၃ ကြင္းရယ္ ဆင္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့သူ႕အရင္မိန္းမရဲ့ ခ်ယ္နားကပ္ကိုလည္း ဆင္တယ္။ က်ဳပ္ကဒါမ်ိဳးေတြ မဝတ္ဘူးေတာ့ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။ ေျပာရရင္ေတာ့ က်ဳပ္ကေနာက္အိမ္ေထာင္ ၿပဳလိုက္တာ

လင္ကံေကာင္းတယ္ အိုဇာတာ ေကာင္းတယ္ေပါ့။

ကိုဘခင္ကလည္း က်ဳပ္အေပၚ ေကာင္းရွာပါတယ္။ သူက က်ဳပ္ကို "အေစာ" လို႕က ေခၚတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ အစ္ကိုၾကီး္လို႕ဲေခၚတယ္။ သူ႕အိမ္ ေရာက္ျပီး ဘာမွေထြေထြထူးထူး မလုပ္ရပါဘူး ။ ျခံထဲကအပင္ေတြနဲ႕ သူ႕ပင္စင္ ေလးနဲ႕ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႕ ႏွစ္ ေယာက္အတြက္ ဘာမွမလုပ္ပဲစားလို႕ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္က အလုပ္ လုပ္ခ်င္သား။ ဒီၾကားထဲ က်ဳပ္အိမ္ေလးကို

ဝယ္သူက အၾကိဳက္ေတြ႕ျပီး ဝယ္သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္လက္ထဲမွာ ေငြေလးေတြရွိေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္လာတယ္။

"အစ္ကိုၾကီး္ ေရ က်မ အိမ္ေရာင္းရတဲ့ ေငြေတြနဲ႕ တစ္ခုခုလုပ္မလားလို႕"

"အင္း ေကာင္းသားပဲ လုပ္ေလ ဘာလုပ္ခ်င္တာလညး လက္ေကာက္လား? လက္စြပ္လား?

အစ္ကိုၾကီး အသိ ပန္းတိမ္ဆရာေတြရွိတယ္ လိုက္အပ္ေပးမယ္ေလ။ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္ျပီး သားသြားဝယ္မလား အသိေရႊဆိုင္ေတြရွိပါတယ္ "

"အို မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုၾကီး္ရယ္ က်ဳပ္ေျပာတာက အလုပ္လုပ္မယ္လို႕ ေျပာတာပါ"

" ဪ "

ဆိုျပီး ဘာမွမေျပာပဲ စဥ္းစားေနတယ္...........

"ဘယ္လိုလဲ အစ္ကိုၾကီး သေဘာက"

"အစ္ကိုၾကီး သေဘာကေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေစခ်င္ဘူး အေစာ အတြက္ ေရႊပဲ လုပ္ဝတ္ထားေစခ်င္တယ္။ အစ္ကိုၾကီး အေစာကို ဘာမွမလုပ္ပဲ ေႂကြးႏိုင္

ပါတယ္ အစ္ကိုၾကီးးက အေစာကို ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္လို႕ လက္ထက္ခဲ့တာ ခိုင္းခ်င္လို႕မဟုတ္ဘူး"

"ဟုတ္ပါတယ္ အစ္ကိုၾကီး ရယ္ က်မ အစ္ကိုၾကီး ေစတနာေတြကို နားလည္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီအတိုင္း ဘာမွမလုပ္ပဲ မေနတက္လို႕ပါ။ျပီးေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပဲေနရင္ က်န္းမာေရးကိုလည္း ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ေလ ။ အစ္ကိုၾကီး ေျပာသလို ေရႊလည္းလုပ္ဝတ္ပါ့မယ္။

အလုပ္လည္း လုပ္ပါရေစ"

"အေစာကဘာလုပ္မယ္ စိတ္ကူးထားလို႕လဲ?"

"အဲဒါ အစ္ကိုၾကီးို ေျပာေလ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႕"

" အင္း ဒါဆို အိမ္မွာပဲ လုပ္လို႕ ရတဲ့ အိမ္ေစ်းဆိုင္ေလးဖြင့္ပါလား ။ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ေပါ့။ ဘယ္လိုတုန္း သေဘာက်ရဲ့လား?

"ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အစ္ကိုၾကီး ကို က်မအရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

"ဒီလိုနဲ႕ က်ဳပ္လည္း အိမ္ေရာင္းလို႕ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ လက္ေကာက္ တစ္မတ္သားတစ္ကြင္း ထပ္လုပ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့အိမ္ေစ်းဆိုင္ေလး ဖြင့္လိုက္တယ္။ လိုတာကို အစ္ကိုၾကီး ဆိုက္ေပးတယ္။မနက္မိုးလင္းရင္ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး ေစ်းဆိုင္ေလးဖြင့္တယ္။ အိမ္ဆိုင္ေလးဆိုေတာ့ ဖြင့္ထားရင္းနဲ႕ ထမင္းစားတာတို႕ ေရခ်ိဳးတာတို႕ လုပ္ႏိုင္တယ္ေလ။

အခုတေလာ အစ္ကိုၾကီ:ကေနသိပ္မေကာင္းလို႕ ဆိုင္ကိုပိတ္ထားလိုက္တယ္။ သူ႕ကိုအခ်ိန္ျပည့္ ျပဳစုခ်င္လို႕ သူကက်ဳပ္ေယာက်္ား ဆိုေပမဲ့ ေက်းဇူးရွင္လို႕လည္း ေျပာလို႕ရတယ္ေလ။

သူေနမေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႕ေျမးအငယ္ေကာင္ ကစားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့

စားစရာေတြကို မနက္တစ္ေခါက္ ညတစ္ေခါက္လာပို႕တယ္။ က်ဳပ္လည္းဘာမွခ်က္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ျခံထဲက သီးပင္စားပင္ၾကီးေတြကိုလည္း

သူ႕ေျမးအငယ္ေကာင္ကို ေပးလိုက္တယ္ ။ သီးပင္စားပင္ဆိုတာ သရက္ပင္ တို႕၊ ပိႏဲၷပင္တို႕ ေပါ့အဲဒီအပင္ေတြ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါေငြေပၚတယ္ေလ။

ဒီလိုနဲ႕ ကိုဘခင္ ရဲ့က်န္းမာေရးကလည္ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ပို ဆိုးလာတယ္။ အသက္ကလည္း ၾကီးျပီေလ။ ၈၄ ႏွစ္ရွိျပီ။ က်ဳပ္လဲသူ႕ကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ျပဳစုပါတယ္။ က်ဳပ္ေလ သူ႕ေသသြားမွာအရမ္းကိုေၾကာက္တာပဲ။ တစ္ညမွာသူက က်မစကားေတြေျပာတယ္

"အေစာေရအေစာကို အစ္ကိုၾကီးဆက္ျပီးေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မယ္မထင္ေတာ့ဘူး အဲဒီတို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ အငယ္ေကာင္ သိန္းေဇာ္ ကိုလည္း အေစာကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ မွာထားတယ္"

"အစ္ကိုၾကီးကလည္း ဘာေတြေျပာေနတာလဲ? အစ္ကိုၾကီး ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး"

ေျပာသာေျပာရတာ ကိုဘခင္က အစာမဝင္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိသြားျပီ။

ေဆးေတြနဲ႕ပဲ အသက္ဆက္ေနရတယ္။ ေဆးဖိုးဆိုတာလည္းကုန္လိုက္တာ။ က်ဳပ္ကေတာ့

မႏွေျမာ ပါဘူး။ သူဘာမွမျဖစ္ရင္ပဲ ေက်နပ္ပါတယ္။ အဲဒီညကသူနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕စကားေျပာရတာ ေနာက္ဆုံးည ျဖစ္လိမ္.မယ္လို႕ၾကိဳသိ ခဲ့ရင္ က်ဳပ္ေလ အဲဒီည အိပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

မနက္လင္းေတာ့ ကိုဘခင္ကို သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္မရွိေတာ့ဘူး။

ဘယ္အခ်ိန္ထဲကသူ အသက္မရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္လည္းမသိလိုက္ပါဘူး။

ကိုဘခင္ဆုံးေတာ့ က်ဳပ္လည္း ႏွစထပ္ကြမ္း မုဆိုးမ ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ ကိုဘခင္ဆုံးေတာ့ က်ဳပ္အသက္က ၆၄ ၊ ၆၅ေပါ့။

ကိုဘခင္မေသခင္ကတည္းက အေမြေတြအားလုံးသူ႕ေျမး သိန္းေဇာ္္နာမည္လြဲထားခဲ့ျပီးသား။ စာခ်ဳပ္ထဲမွာက က်ဳပ္မေသမခ်င္းဒီမွာေနႏိုင္တယ္။ ျခံထဲကသီးပင္ေတြ ေရာင္းလို႕ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႕ လက္ဝတ္လက္စားေတြကေတာ့ က်ဳပ္ဘာပဲသုံးသုံးသုံးခြင့္ရွိတယ္ က်ဳပ္သေဘာပဲ။ အိမ္နဲ႕ျခံကေတာ့ က်ဳပ္ေသရင္ေတာ့ သူ႕ေျမးရမွာ။က်ဳပ္အသက္ရွိ ေနတုန္းသူ႕ေျမးအေနနဲ႕ ဘာမွလုပ္ခြင့္မရွိဘူး။ ခြၽင္းခ်က္ အေနနဲ႕ကက်ဳပ္သေဘာတူရင္ေတာ့ လုပ္လို႕ရတယ္။ က်ဳပ္လည္း အဲဒီစာခ်ဳပ္ ကိုသေဘာတူလို႕ လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တယ္။ က်ဳပ္မွာက သားသမီးေနာက္ခံမရွိ ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိမဟုတ္လား။ က်ဳပ္အတြက္လည္းဘာမွ မလိုအပ္ဘူးေလ။ေနစရာရွိရင္ ရျပီ။

ကိုဘခင္ဆုံးျပီး တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ သူ႕ေျမးအငယ္ေကာင္က က်ဳပ္ကိုဘာမွ မေထာက္ပံ့ၾကေတာ့ဘူး။အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ကဆိုင္ေလးျပန္ဖြင့္တာေပါ့။ ဆိုင္ဖြင့္ျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတိုယ့္ ကိုဘခင္ ေျမးအငယ္ေကာင္ တို႕လင္မယားေယာက္ လာ

ၾကတယ္။

"အေမၾကီးေစာ ေနေကာင္းလား? ဆိုင္ျပန္ေရာင္းေနတာလား"

"ေနေကာင္းပါတယ္ "

"ဆိုင္ကေကာင္ေလးေတြကို ဆန္တို႕ဆီတို႕ပို႕ခိုင္းေနတာပဲ ဘာျဖစ္လို႕ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ရတာလဲ အေမၾကီးေစာရယ္"

"ဟင္ မင္းတို႕မသိဘူးလား မင္းဆိုင္ကေကာင္ေလးေတြ မလာတာၾကာေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ငါေစ်းျပန္ေရာင္း ရတာ"

"ဟာ ဟုတ္လား ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး ကြၽန္ေတာ္တို႕ လင္မယားကအလုပ္ရွုပ္ေတာ့ သူတို႕နဲ႕ပဲလြဲထား လိုက္တာ ေတာက္…ဒီေကာင္ေတြကြာ"

"ေအးပါ မင္းမသိလို႕ျဖစ္မယ္လို႕ထင္ေတာ့ထင္သား"

"အေဖၾကီးကို ေပးထားတဲ့ ဂတိမတည္သလိုျဖစ္ေနျပီ။ ေအးျမ ညည္းကေရာမသိဘူးလား"

သူ႕မိန္းမက

"က်မ မသိလို႕ေပါ့ သိရင္ဘယ္ ဒီလိုျဖစ္ပါ့မလဲ ကိုသိန္းေဇာ္ရယ္ ဒီလိုလုပ္ပါလား အေမၾကီးေစာကို က်မတို႕နဲ႕ အတူလာေနခိုင္းလိုက္ပါလား?ေတာ္ၾကာ တမလြန္က အေဖၾကီး သူ႕မိန္းမကို ဂ႐ုမစိုက္ ဘူးဆိုျပီး စိတ္မ ေျဖာင့္ပဲေနအုန္းမယ္ က်မတို႕ကလဲ ဆိုင္နဲ႕ဆိုေတာ့ ေန႕တိုင္းလာ

ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး ။ မေကာင္းဘူးလား ကိုသိန္းေဇာ္"

"အင္း ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အေမၾကီးေစာ ကြၽန္ေတာ္တို႕နဲ႕ လိုက္ေနပါေနာ္။ "

ဆိုျပီး က်ဳပ္ကိုေမးတယ္။ သူတို႕လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ အေျပာခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ေျပာေနၾကေတာ့ က်ဳပ္လည္းအဟုတ္မွတ္လို႕ လိုက္ေနလိုက္တယ္။ သူတို႕ဆီေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကအလုပ္သမားေလးေတြေရာ သူေတာ့လင္မယားကပါ ဂ႐ုစိုက္လိုက္ၾကတာကို

ဟိုလူကလဲ "အေမၾကီေစာ ဒီလူကလဲ အေမၾကီးေစာ"နဲ႕

တစ္ေန႕ေတာ့ ေအးျမက က်ဳပ္လက္ဝတ္ လက္စားေတြကို လာငွါးတယ္။ အလႉသြားခ်င္လို႕တဲ့။ က်ဳပ္လည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႕ပဲ ငွါးေပးလိုက္တယ္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကျပန္မလာေတာ့တာပဲ။ ႏွစ္လေက်ာ္တဲ့အထိ ျပန္မလာေတာ့ က်ဳပ္လဲ

"သိန္းေဇာ္ေရ မင္းမိန္းမ ေအးျမက ဘယ္ရြာက အလႉသြားလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာေနရတာလဲ? ငါ့အထင္ ႏွစ္လေက်ာ္ျပီထင္တယ္"

"ဟုတ္တယ္ အေမၾကီးေစာေရ ကြၽန္ေတာ္က အေမၾကီးေစာ စိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႕ အဲဒီေကာင္မအေၾကာင္းမေျပာျပတာ"

" ဘာျဖစ္လို႕လဲ"

"အဲဒီေကာင္မ ေနာက္လင္ေနာက္ လိုက္သြားတာ အေမၾကီးေစာ ေရ"

" ဟင္ ဒါဆို ငါ့လက္ဝတ္လက္စားေလးေတြ ျပန္မရေတာ့ဘူးေပါ့ သူငါ့ဆီကေန အလႉသြားခ်င္လို႕ဆိုျပီးငွါးသြားတာ"

"ဟာ အေမၾကီးေစာရယ္ ဘာလို႕ငွါးလိုက္တာလဲ သူ႕မွာလဲရွိရက္သားနဲ႕ အဲဒါ သူလိုခ်င္လို႕။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေငြေတြေရာ၊

လက္ဝတ္လက္စားေတြေရာ အကုန္ယူသြားတာ ဗ်"

"မိုက္လုံးၾကီးလိုက္တာကြယ္"

"အခုကြၽန္ေတာ္ မွာအေႂကြးရွင္တြည္ဝိုင္းေနျပီ။ သူတို႕ကမဆပ္ရင္ ရဲတိုင္္ေတာမယ္.့ တဲ.။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ေထာင္က်ေတာ့မယ္ထင္တယ္။ အေႂကြး

ဆပ္မဲ့ပိုက္ဆံေတြ ေကာင္မက အကုန္လုံး မ သြားတာ "

"ဟင္ ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"

"အဲဒီ အေမၾကီးေစာကို အကူအညီေတာင္း ခ်င္လို႕"

"ဟဲ့ ငါကဘာကူညီႏိုင္မွာလဲ ? ငါ့ ဟာေတြလည္း နင့္မိန္းမ ယူသြားလို႕ကုန္ျပီေလ

ငါ့မွာဘာပိုက္ဆံမ မရွိေတာ့ဘူး။

ဒါနဲ႕နင့္အေႂကြးကဘယ္ေလာက္တုန္း"

"သိန္း ၃၀"

"အမေလး ဘုရား ဘုရားဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"ဟို အေဖၾကီးအေမြေပးခဲ့တဲ့ ျခံနဲ႕အိမ္နဲ႕ေရာင္းလိုက္ရင္ သိန္း ၃၀ ေတာ့ေက်ာ္မွာပဲ။ အဲဒါအေမၾကီးေစာက သေဘာတူမွေရာင္းလို႕ရမွာ။

ကြၽန္ေတာ့ကို ကူညီပါအုန္း။ အေမၾကီးေစာ မွမကယ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေထာင္က်မွာ"

"ေအးပါကြယ္ ငါလက္မွတ္ထိုးေပးပါမယ္ ။ ငါ့အတြက္ကေနစရာရွိရင္ရပါတယ္"

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကိုဘခင္ရဲ့ ျခံနဲ႕အိမ္ကို ေရာင္းလိုက္တယ္။ သိန္း ၃၂ သိန္း ရတယ္။ က်ဳပ္ကို လႉခ်င္တာလႉရေအာင္ဆိုျပီး ၃ ေသာင္းလာေပးတယ္။ ေရာင္းျပီးတဲ့ညမွာ ပဲ က်ဳပ္တေရးႏိုးအေပါ့အပါးသြားခ်င္လို႕ အိမ္သာသြားေတာ့ စကား'ေျပာသံေတြၾကားတာနဲ႕ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိန္းေဇာ္ တို႕အခန္းက။ ခါတိုင္းဆို သိန္းေဇာ္က တစ္ေယာက္ထဲအိပ္တာ ။ ဒီညၾကမွ ထူးဆန္းလို႕သြားနား့ေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ အေၾကာင္းစုံ သိရတယ္။

သူတို႕ လင္မယားက က်ဳပ္ရဲ့ပစၥည္း ေတြလိုခ်င္လို႕ လက္ဝါးျခင္း ႐ိုက္ျပီး မိန္းမကို ေရွာင္ခိုင္ထားတာ။ ျပီးေတာ့ဘာအေႂကြးမွလဲ မရွိဘူး။

က်ဳပ္ကလဲ အယုံလြယ္တာကို။ သူတို႕ကလည္း စကားကိုခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ဆိုေတာ့ ယုံမိတာေပါ့။ မနက္မိုးလင္းေအာင္မနည္းေစာင့္လိုက္ရတယ္။ အိပ္လို႕လည္းမရေတာ့ပါဘူး။ က်ဳပ္ကံကိုက ဆိုးလြန္းပါတယ္။က်ဳပ္လည္းမနက္မိုးလင္းေတာ့ သူေတာ့ႏိုးေအာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ထြက္လာခဲ့တယ္။

ကိုယ္ေသရင္ ပစၥည္း ဆိုတာဘာမွ ယူလို႕ရမွာမဟုတ္ဘူး။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ေနာက္ပါတာလုပ္ရ မယ္ဆိုတယ္ အသိတရားေတြရလာတယ္။ သူတို႕ကိုလည္း

မုဒိတာပြါးေနလိုက္တယ္ ။ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္ခံရမွာပဲေလ။ က်ဳပ္လည္း အရင္ဘဝ ဝဋ္ေႂကြးေတြပါလာလို႕ ဒီဘဝမွာဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ နဲ႕ၾကဳံရတာေလ။ ဒီဝဋ္ေႂကြး ေတြကိုဒီဘဝမွာပဲ အေၾကဆပ္မယ္။ ျပီးေတာ့ေနာက္ဘဝအတြက္ ျပင္ဆင္ရမယ္လို႕ ေတြးမိလာတယ္။ ဒါနဲ႕ ပါလာတဲ့ ခ်ယ္နားကပ္ ေလးကိုေရာင္း ျပီး မယ္သီလရင္ ေက်ာင္း ၁ ေက်ာင္းကိုသြားျပီး လႉလိုက္ ျပီးေတာ က်ဳပ္လဲ သိလရင္ ဝတ္လိုက္တယ္။

ေနာက္ဘဝမွာ ဒီလိုမ်ိဳးေတြမၾကဳံ၇ေအာင္လို႕ျပင္ဆင္ရမယ္။

က်ဳပ္ရဲ့ ဘြဲ့ က "စႏၵိမာလာ "တဲ့..........။

ခင္မင္စြာျဖင့္

အညာမွ

ခေရညိဳ