သူငယ္ခ်င္း

က်မ (၉) တန္:ႏွစ္က သူငယ္ခ်င္းလိုေရာ ေမာင္ႏွမလိုပါ ခ်စ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ က်မရဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိန္း ကေလးေတြက သူ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့သလို သူ႕သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြကလည္း က်မသူငယ္ခ်င္: ေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။သူနဲ႕က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ ၉တန္:ႏွစ္ ကမွ က်မတို.
နယ္ျမိဳ႕ေလးကို သူ႕မိဘေတြ တာဝန္နဲ႕ေျပာင္းလာၾကတာ။ အဲဒီမွာပဲက်မတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ စျဖစ္ခဲ့က်တာ။ က်မတို႕ အိမ္နဲ႕ သူတို႕အိမ္က အိမ္ခ်င္းကပ္ဆိုေတာ့ ပိုျပီး ရင္းႏွီးသြားတာေပါ့...။

သူကစာေတာ္သလို အားကစားတို႕ တျခားဗဟုသုတ ဘက္မွာလည္: ေခသူူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...။ ျပီးေတာ့ သူရဲ့ အက်င့္က သူစာက်က္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေရးရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သီခ်င္းနားေထာင္ေလ့ရွိတယ္။ က်မ ကေတာ့စာက်က္ရင္ အားရပါးရေအာ္ က်က္မွစာရတာ။ စိတ္ထဲကက်က္ရင္ အာရုံေတြက စုလို႕မရဘူး.....။ သူကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး ဘယ္လိုပဲက်က္က်က္ရ တယ္လို႕ သူက်မကိုေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူစာေအာ္က်က္တာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး။ က်မေလ သူကိုအရမ္း အားက်တာပဲ သူ႕လိုလဲ အဖက္ဖက္ကေတာ္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မကသူ႕လို မေတာ္ခဲ့ပါဘူး..............။

က်မကစာက်က္ရမွာ ျပင္းတိုင္းသူက က်မကို စာက်က္ဖို႕ အျမဲတမ္းတိုက္တြန္းခဲ့တယ္။ သူကက်မအတြက္ တကယ္.ကိုသူငယ္ခ်င္း ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ။
၉တန္: ျပီးလို႕၁၀တန္:ေရာက္ေတာ့လည္:ဒီလို က်မမရတဲ့စာေတြကိုရွင္းျပလိုက္ စာက်က္ဖို႕တိုက္တြန္းလိုက္နဲ႕ေနလာက်တာ ပထမ ႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲျပီး သူ႕မိဘေတြြ နယ္ေျပာင္းရမယ္ဆိုတာ စာက်လာတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက သူေျပာတာေတာ့ ဗန္:ေမာ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႕သူဗန္:ေမာ္ကိုေျပာင္းသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့က်မတို႕ အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ စာေပးစာယူေပါ့ေလ ..................

သူ႕စာထဲမွာသူ႕ရည္:စားအေၾကာင္းပါသလို... က်မစာထဲမွာလည္:အိမ္ကလူၾကီ:အေၾကာင္းပါတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ က်မကအိမ္ကလူၾကီ:နဲ႕လက္ထက္ျပီး သူတို႕ေဒသကို ေရာင္ေနာက္ဆံထုံးပါ လိုက္ေနခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနည္:နဲ႕ပဲ က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ျပက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ သူ႕ကိုအျမဲသတိတရ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ က်မလည္: ကြၽန္းႏိုင္ငံ ေလးကိုေရာက္လာတယ္။ က်မသူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႕ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ကို အဆက္သြယ္ျပက္သြားခဲ့တယ္..................

၂၀၀၇ ႏိုဝင္ဘာမွာ က်မတို႕မိသားစု သားၾကီး (စိုး) ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ မေလးရွားကို အလည္သြားခဲ့ၾကတယ္၊ Kuala Lumpur က ျမန္မာ ေရွာ့ပင္းစင္တာ (ကိုတာတာရာ) လို႕ထင္တာပဲ။ မွားရင္လည္:မွာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ က်မရဲ သူငယ္ခ်င္း ကိုေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာင္းသြားတယ္.......
က်မေလ အရမ္းကိုဝမ္းသာသြားတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပန္ရခဲ့တယ္။ သူ႕ရည္းစားနဲ႕ ကြဲသြားျပီး သူလည္:မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနေၾကာင္း က်မကိုလည္:အျမဲသတိရေၾကာင္း စုံေနေအာင္ပဲ ေျပာၾကတာေပါ့။ သူ႕အေၾကာင္းစုံ က်မအေၾကာင္းစုံ ဖလွယ္ၾကတာေပါ့။

က်မတို႕တေတြ မေလးရွားက အထင္ကရေနရာေတြကို အတူသြားလည္ခဲ့ၾကတယ္။ ဟိုတယ္ကို လည္း ညၾကီး မိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာျပီး အနားယူၾကတာ.... ဒါေတာင္ က်မတို႕က ဖုန္းထဲမွာ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြကိုေျပာၾကတုန္း။ ၾကာေတာ့ အိမ္ကလူၾကီး ကေတာင္ အျမင္ကပ္လာတင္ထင္တယ္။ (သူ႕မ်က္ႏွာၾကည့္ျပီး ကိုယ့္အထင္ နဲ႕ကိုယ္ေျပာတာ )
ဒါေပမဲ့ အိမ္ကလူၾကီး က်မကိုနားလည္မူ႕ရွိပါတယ္...( ၾကဳံတုန္း ေျပာျပတာေနာ္..)
က်မတို႕မိသားစုလည္: မေလးရွားမွာ ၄ ရက္ သံုးည အိပ္ျပီးျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ့လည္း တစ္ပတ္ကိုတစ္ခါ ေလာက္ဖုန္ေခၚျပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကတာ။

တစ္ေန႕မွာ သူ႕ရဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္က က်မကို ဖုန္းဆက္တယ္။ အဲဒီေန႕က ၂၀၀၈ ဂြၽန္လ ၁၄ရက္ အခ်ိန္ကေတာ့ ည၁၀နာရီ နီးျပီ။ အဲဒီေန႕ကို က်မဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူကားတိုက္ခံရလို႕ဆုံးျပီတဲ့။ ျဖစ္ပုံက က်မသူငယ္ခ်င္း နဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ( က်မကိုဖုန္းဆက္ေျပာသူ) တို႕ လမ္:ျဖတ္ကူးက်တာ အရင္လူက လမ္းကူးအျပီး သူကပါ လြတ္မယ္ထင္ျပီး ကူးလိုက္တာအဲဒီမွာ ကားတိုက္ခံရတာတဲ့။ ေနရာကေတာ့ ဟိုက္ေဝး လမ္းမၾကီးမွာတဲ့။ က်မအဲဒီ သတင္းၾကား ၾကားခ်င္းက်မမူးေမ့သည္အထိ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မမွာ ကိုယ္ဝန္ၾကီ:နဲ႕ေလ။
က်မသူ႕ အသုဘ ကိုသြားခ်င္ေပမဲ့သြား ခြင့္မၾကဳံ ခဲ့ပါဘူး။ ေမြးကာ ကလဲ နီးျပီ ..........
(ဂ်ဴလိုင္ လ ဒုတိယ အပတ္မွာက်မရဲ့ ဒုတိယ သားေလး (ထက္) ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္)

ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ေပ်ာက္လို႕ရ မွာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မ နဲ႕သူ နဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပက္ သြားၾကေတာ့ လည္: သူ႕အ ေၾကာင္းကို က်မရင္ထဲ မွာ အျမဲတမ္း သတိတရရွိေနခဲ့ပါတယ္။ အခုလို ျပန္မဆုံႏိုင္တဲ့ လမ္း ကိုသူသြားျပီေတာ့လည္: က်မ ရင္ထဲမွာ တစ္သက္လုံးပဲ အမွတ္ရေနမွာပါ................။

သူ႕နာမည္က ျငိမ္းခ်မ္းဝင္း တဲ့။
( 14.06.2008) တြင္ကြယ္လြန္သြားေသာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ.........။

ခင္မင္စြာျဖင့္
အညာမွ
ခေရညိဳ